OPEN BRIEF

Aan de bursar van de British School of Amsterdam
 
Geachte heer,
Nu het schooljaar weer goed en wel is begonnen, vermoeden we dat uw inbox alweer tamelijk uitpuilt met meldingen van overlast en klachten van buren. Dat is niet verwonderlijk.

De problemen met onveilig verkeer en het lawaai rond de school worden namelijk dieper in plaats van minder. De sluipmoordenaar luchtvervuiling richt intussen in het geniep en ongebreideld verdere schade aan.

AT5 heeft destijds verslag gedaan over de chaos rond de ochtendspits en de herrie van het Early Years binnenplein. ‘s Middags komt daar nog een schepje bovenop. We horen dat steeds meer buren wel klaar zijn met deze BSA. Dat gevoel begint ook bij ons te overheersen. Er gaan inmiddels stemmen op die pleiten voor meer radicale actie.

We ervaren namelijk dat er onder een oppervlakte van beleefdheden en standaardfrases een onbeweeglijke BSA schuilgaat. De buurt heeft niet de indruk serieus te worden genomen. We zijn moe van platituden in de trant van: ‘we begrijpen u’, ‘we gaan erover overleggen’, ‘het is momenteel erg druk’, of ‘kom eens op de koffie’. De nietszeggende reactie op onze email van 9 september j. l. waarin we nadrukkelijk vragen of er al iets is gedaan met alle afspraken en toezeggingen spant wat dat betreft de kroon. Zo wakkert de BSA de spanningen alleen maar aan.

We nemen speeltijden en geluidsniveaus waar die in geen verhouding staan tot wat er is afgesproken en zoals werd beweerd in de theoretische onderzoeken. Er schijnt nog steeds te worden nagedacht over de aanvullende geluidsmaatregelen die door de voorzieningenrechter zijn gevorderd. Er is geen enkel vooruitzicht op het nog te verrichten praktijk geluidsonderzoek.

Er wordt vrij lukraak geparkeerd, en auto’s blijven te lang staan. In het verkeersplan wordt een toename van het aantal motorvoertuig bewegingen aangenomen van 30 per spits. De BSA heeft al toegegeven dat het om zeker 100 gaat. Ook dat onderzoek blijkt ondeugdelijk. Er is vreemd genoeg geen rekening gehouden met de bereikbaarheid te allen tijde van ondernemingen. Er begint zich een juridisch perspectief af te tekenen.

We houden ons hart vast bij berichten dat verkeersregelaars die hard nodig zijn om ongelukken te voorkomen, na Nieuwjaar niet meer zullen terugkeren. Het nieuws dat de BSA de kosten voor een adequate voorziening liefst afwendt op de gemeenschap is niet verrassend.

We horen dat ouders van leerlingen zich langzamerhand ook afvragen wat er eigenlijk aan de hand is. Waarom ze in omliggende straten in stinkende rijen staan, en nog bekeuringen krijgen. Hoe het komt dat het nogal gevaarlijk is om hun kinderen op de fiets het Haarlemmermeercircuit op te sturen. Waarom ze op hun parkeergedrag worden aangesproken door geïrriteerde buren. Waarom ze in het ‘Definitive Design’ van november 2018 een idyllisch plaatje werd voorgeschoteld van een autovrije Havenstraat, zonder tramrails en haast geen hek rond de school. Het ontwerp beschrijft ook een Early Years speelplein, met een ‘duin’, en een ‘woud’ en een picknicktafeltje in plaats van de rubberen tegels en de ‘logistics zone’ met vuilniscontainers, fietsenrekken en geparkeerde busjes zoals nu het geval is.

Ook zij worden geconfronteerd met een schoolleiding die niet bij machte blijkt om oplossingen te bieden omdat deze school op deze plaats nooit enige bewegingsruimte heeft gehad. Men is hiervoor door buurtbewoners gewaarschuwd, maar het BSA-management en de gemeente bleven mogelijk tegen beter weten in een veel te rooskleurig plaatje voorspiegelen. Wie is er verantwoordelijk?

Het is om deze redenen dat het Buurtcomité Havenstraat opnieuw overweegt om naar de rechter te stappen. De gapende kloof tussen hetgeen de buurtbewoners en de ouders van leerlingen tegen beter weten in door gemeentelijke politici en de BSA bestuurders is voorgehouden, en de bedroevende situatie die nu is ontstaan, is een dusdanig schoolvoorbeeld van bestuurlijke incompetentie en cynisme, dat een gerechtelijke procedure wederom op zijn plaats zou zijn.

Hierin is ook de belangrijke taak weggelegd voor de vrije media om het hele drama in de openbaarheid te brengen en te duiden zodat er de nodige lessen uit kunnen worden getrokken en de kans op herhaling van soortgelijke affaires vermindert. We houden onze adem niet in.

Met een vriendelijke groet,
Buurtcomité Havenstraat.