27 september 2018. Als haringen in een ton zaten tientallen bewoners van de Schinkelbuurt op dinsdagavond 25 september in een benauwd instructielokaaltje van de oude gevangenis tijdens de laatste informatieavond over de verbouwing van het gevangeniscomplex. Er waren vele honderden uitnodigingen verspreid, maar het zaaltje bood plaats voor nog geen 50 mensen en zorgde voor aanvang al voor het nodige gemopper.
Met strakke gezichten werd de jonge vertegenwoordiger van de aannemer aangehoord, die enthousiast vertelde over de sloop van bijgebouwen maar al heel snel werd onderbroken door een spervuur van kritische vragen. Dat hield niet meer op omdat de bewoners niet tevreden waren met vrijwel alle antwoorden. Niet lang voor het einde van de avond kwam er ook nog even iemand van de Gemeente kijken.
Goed, er worden dan wel geen heipalen de grond ingeslagen, het asbest dat wordt aangetroffen wordt opgeruimd en de sproeier op de sloopkraan voorkomt veel stof, maar, wilden de vragenstellers bijvoorbeeld weten, hoe denkt de BSA die door de Gemeente uitgebazuinde ‘maatschappelijke functie’ in de wijk te gaan invullen als leerlingen en medewerkers van elders iedere dag de wijk in- en uitrijden in een wolk van giftige uitlaatgassen? Luchtkwaliteit, ‘daar gaan wij niet over’; geluidshinder, ‘daarvoor moet u niet bij ons zijn’; verkeersveiligheid, ‘dat ligt bij de Gemeente’, klonk het vanaf dat moment steeds vaker. Men werd van het kastje naar de muur gestuurd.
Dus tsja, de mensen zullen jarenlang iedere ochtend vanaf 07.00 uur de vrachtwagens en het bouwgeraas moeten aanhoren, maar de kleuren van de gebouwen passen in ieder geval goed bij de omgeving. Het volbouwen van het Havenstraatterrein staat ook nog op het programma; maar sorry, ook dat is niet het pakkie-an van deze aannemer.
Nadat o. a. de Nationale Hannie Schaft Stichting en de pers waren gealarmeerd over het historisch erfgoed van een gevangenis waar tijdens de Tweede Wereldoorlog verzetsstrijders hun laatste dagen doorbrachten, kwam de British School binnen de kortste keren met een tegemoetkoming. Uitstekend. Maar van de historische executieplaats hadden de presentator, de architect en de projectmanager nog nooit gehoord, en waarom reageerde projectmanager dhr. Gansevoort van de British School als door een wesp gestoken tegenover degene die deze zaken aan de orde stelde?
Enzovoort. De smeulende woede onder de aanwezigen uitte zich steeds meer in sarcasme en interrupties. Want, improviseerde dhr. Gansevoort voor de vuist weg, het gebouwencomplex zou misschien wel eens gebruikt kunnen gaan worden door clubs en verenigingen uit de wijk. Goed, maar waarom moest deze cruciale ‘maatschappelijke functie voor de wijk’ ter plekke nog worden verzonnen? En is het niet slordig en opportunistisch voorgesteld omdat gebruik van gebouwen door derden een zware en onvoorziene(!) vracht aan nieuwe problemen opwerpt over beheer en beveiliging? De voorstanders van de bouw wekken de indruk te hopen dat al deze stormen wel zullen overwaaien; de langzamerhand moedeloze bewoners hebben al langer in de gaten dat ze worden afgescheept.
Want hoe kan het dat het perceel van de school pal grenst aan de gevel van de Baarsstraat terwijl de Vereniging Nederlandse Gemeenten, bevestigd door de Raad van State, hiervoor een zogenaamde ‘richtafstand’ voorschrijft van minstens 10 tot zelfs 30 meter? Hoe is het mogelijk dat er op geen van de nieuwe daken zonnepanelen zijn voorzien terwijl andere scholen ze al jaren hebben. Dat er geen enkel idee is over het scheiden van afvalstromen, terwijl in de Nationale Omgevingsvisie van de minister en in de Omgevingswet onophoudelijk wordt gehamerd op ‘vergroening’, ‘duurzaamheid’ en ‘bescherming’ van de ‘leefbaarheid’ met ‘de burger centraal’? Wordt burgers hier geen rad voor de ogen gedraaid?
Dat er zoveel cruciale vraagstukken blijven bestaan ondanks alle vooronderzoeken geeft te denken. Het recente stilleggen van werkzaamheden in de Amstelveenseweg ‘ondanks vooronderzoek’ heeft het vertrouwen van wijkbewoners in de competentie van ambitieuze plannenmakers en onderzoekers een serieuze knauw gegeven.
De hoopvolle noot werd aangeslagen door dhr. Bornstein, de voorzitter van de Wijkraad waar het Buurtcomité Havenstraat nu ook deel van uitmaakt. Erop wijzend hoe de Wijkraad Zuid – West mede voor elkaar heeft gekregen dat de door velen verfoeide campagne voor een Johan Cruyffplein werd afgeblazen, was zijn boodschap: met ons allen volhoudend kunnen we toch dingen bereiken.
Link naar de website van de Wijkraad: http://www.woczuidwest.nl
Wijkraad op Facebook: https://m.facebook.com/wijkraadzuidwestamsterdam?fc=f&showPageSuggestions&_rdr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten