Ambtenaren En BSA Serveren Lauwe Hap: Bij De Rechter III.

10 december 2019. Gisteren diende bij de Rechtbank Amsterdam het verzoek tot een Voorlopige Voorziening (Kort Geding) met als doel het opschorten van de omgevingsvergunning van de BSA. Eiser dhr. van Iwaarden uit de Baarsstraat en een tiental buurtgenoten zaten tegenover evenzoveel gemeenteambtenaren en vertegenwoordigers van de BSA. Zelfs de directeur van de BSA dhr. Morgan was aanwezig. Het is echter de vraag of hij er een woord van verstond.

‘Uh, dat weet ik niet precies’, was het antwoord op de eerste vraag van de rechter, dhr. Mr. D. Bode, aan het duo gemeenteambtenaren. Dat vernietigde bestemmingsplan Havenstraat, maakt die Kiss & Ride zone daar nou deel van uit of niet?

Het tekende de zitting: matig geïnteresseerde, half geïnformeerde ambtenaren en de jurist van de BSA lepelden lauwe argumenten op: ouwe deuntjes uit het PR liedboek van de BSA. Uurtje factuurtje. Als alle door de BSA ingehuurde krachten en beroepshalve aanwezige ambtenaren de zaal hadden verlaten, was het aan de BSA kant stil gebleven. De buurtbewoners en dhr. van Iwaarden zaten er niet om den brode, en dat was te merken.

De rechtbank werd gepeperd met de stapels recente wetenschappelijke conclusies over hoeveel gevaarlijker voor de volksgezondheid vieze lucht is dan altijd werd aangenomen. Over de World Health Organization (WHO), de GGD, het Longfonds en een waslijst universiteiten die aandringen op veel strengere normen m.b.t. luchtvervuiling.

De WHO kondigde vorig jaar aanpassing aan voor 2020. De BSA et. al. hadden dit natuurlijk moeten weten, maar men wil de bouw nog gauw op een diefje realiseren met sterk verouderde grenswaarden. Volksgezondheid, soit.

Er werd o. a. gewezen op het overlijden aan astma van het Londense meisje Ella Roberta, waarover de Britse Procureur Generaal verklaarde dat deze tragedie volledig te wijten is aan het drukke verkeer in haar leefomgeving. De buurtbewoners zijn terecht bang dat er in een Schinkelbuurt met straks misschien 4 drukke verkeersknooppunten, sluipenderwijs meer en meer vergif in de lucht terecht zal komen.

De rechter had specifiek belangstelling voor een uitspraak van de Afdeling advisering van de Raad van State over flexibiliteit, maatwerk, en het beschermen van gezondheid en milieu in de Omgevingswet. Geen woord hierin over economisch belang, waar de bouwheren, de gemeente en de BSA altijd eerst mee aankomen!

Het maatschappelijk doel van de Omgevingswet is een balans tussen beschermen en benutten. ‘Als u zich vergist, doe dat dan in de richting van voorzichtigheid, niet naar onzekerheid en risico’, was de boodschap voor de zitting. De wetgever kan wel degelijk rekening houden met nieuw inzicht.

Maar de gemeente en de BSA klampen zich bijvoorbeeld met weinig enthousiasme nog vast aan luchtnormen uit 2005. Ook over het berekenen van geluidoverlast zijn wetenschappers tot nieuwe inzichten gekomen. De gemeente en de BSA kijken zo lang mogelijk de andere kant op.

Het luisterend oor van de rechter was een verademing vergeleken met de arrogantie van stadsdeelcommissieleden (zie blogpost 19 juli 2018: 'Buurtcomité Havenstraat Spreekt In...'), en braaf achter de BSA sloffende ambtenaren tijdens de eerdere hoorzitting, (zie blogpost 1 maart 2019: ‘BSA Koste Wat Kost…’).

Het werd ook duidelijk dat buurtbewoners niet protesteren tegen een school an sich maar wel tegen deze mega grote BSA, en ook de voorgeschreven minimum afstand tussen de BSA en de seniorenflat i.v.m. geluidoverlast werd besproken. De rechter liet zich niet van de wijs brengen door het onbegrijpelijke ambtenarenjargon.

De BSA jammerde bij monde van hun jurist nog wat over de stijging van de bouwkosten als de omgevingsvergunning zou worden opgeschort. Krokodillentranen in een economie waar de bouwsector nog altijd het hardste groeit van allemaal, ondanks de stikstofcrisis. De gemeenteambtenaar wees er nog op dat deze BSA verder van de ringweg zou komen te liggen dan een van de dependances, en dat leerlingen er dus qua luchtkwaliteit op vooruit zouden gaan. Niet echt: het wordt mogelijk iets minder slecht, maar e.e.a. zou ruimschoots worden aangevuld door het vergif in de Schinkelbuurt.

De gemeente: "(...) overweegt (terecht) dat deze onderzoeken, wat ook zij van de inhoud, nog niet hebben geleid tot aanpassing van de normen (…). Reeds hierom kan bij de beoordeling van deze aanvraag geen rekening mee kan worden gehouden." (Verweerschrift, 3 dec. 2019, p. 3).

Nee! Het moet in de geest van de Omgevingswet zijn: met het oog op het overstijgend belang van het beschermen van de volksgezondheid en het milieu, moet er nu alvast rekening worden gehouden met de meest actuele kennis op het gebied van luchtvervuiling en geluidoverlast!

"Wat ook zij van de inhoud": m.a.w. we leren nu pas hoe gevaarlijk luchtvervuiling werkelijk is, maar het is nu nog even niet verboden om je daar niets van aan te trekken. Toe maar jongens, de beuk erin.

In het licht van onderstaand citaat uit een rapport van de Universiteit van Harvard komt de bewering van de gemeente in haar verweerschrift ongeloofwaardig over. De kennis is er, nu.

Laat het niet zover komen als met de trieste nasleep van de STINT; dat de burgemeester met een brok in de keel zal moeten toegeven dat, met de kennis van nu, de volksgezondheid uit het oog werd verloren. "We mogen ons niet vergissen door imperfecties in onze kennis te beschouwen als onvoldoende bewijs."

De rechter hoopt voor het einde van het jaar uitspraak te doen.